ഓര്‍മ്മകള്‍

എത്രയോ നാളായ്‌ നിത്യവും
സന്ദര്‍ശിക്കുന്നു ഞാന്‍
നഗരഹൃദയത്തിലെയീ ഉദ്യാനം...
എന്നാണീ പതിവ്‌ തുടങ്ങിയത്‌..
കൃത്യമായോര്‍മ്മയില്ലെനിക്ക്‌...
പക്ഷേ തനിച്ചായിരുന്നില്ല ഞാന്‍
വന്നിരുന്നതൊരുനാളും...
ആ പതിവു തെറ്റിയിട്ട്‌ നാളേറെയായിരിക്കുന്നു...
എല്ലാം മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നിന്ന്‌...
കിന്നരിക്കുന്ന മൈനകളെ
കാണുന്നില്ലീ പുല്‍പരപ്പില്‍..
ഒഴുകുന്നൊരാ കുഞ്ഞരുവിയുടെ
സംഗീതം നിലച്ചിരിക്കുന്നു...
പൂത്തു പൂമണം വിടര്‍ത്തി നിന്നിരുന്ന
മരങ്ങള്‍ക്കിതെന്ത്‌ പറ്റി?
ഒരിലപോലുമില്ല കാണാനിന്നതില്‍
പൂമണം പരത്തി വീശിയിരുന്നൊരാ
തെന്നലിന്നെവിടെപ്പോയ്‌ മറഞ്ഞൂ...
സ്വകാര്യ നിമിഷങ്ങളിലെന്നും
കൂട്ടായിരുന്നൊരാ ഇരിപ്പിടം കൂടി
അനാഥമായിക്കിടക്കുന്നു..
ഇന്നിവിടുത്തെ വായുവിലില്ല
നിന്‍ ചുടു നിശ്വാസത്തിന്‍ ഗന്ധം..
നിറം മങ്ങിയിരിക്കുന്നിന്നീ
ത്രിസന്ധ്യ നേരത്ത്‌ പോലുമാകാശം
നഷ്ടപെടാത്തതായൊന്നുണ്ട്‌...
എന്നോര്‍മ്മകള്‍.....നൊമ്പരം
പടര്‍ത്തിക്കൊണ്ടെന്നുള്ളില്‍...
ഇന്നും നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നാ
സുവര്‍ണ്ണ നിമിഷങ്ങള്‍ തന്നോര്‍മ്മകള്‍
നഷ്ടപ്പെടാനുള്ളതല്ല അത്‌...
ഇനി അഥവാ ആ സുഗന്ധം കൂടി
നഷ്ടമാകുന്നൊരു നാള്‍ വന്നാല്‍ ?
അറിയുക അതെന്നെത്തന്നെ
നഷ്ടമാകുന്നൊരു ദിനമായിരിക്കും